Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2017

ΒΡΟΧΗ...

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ Η ΒΡΟΧΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ...


Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Έκθεση της Κομισιόν για την επιλογή Διευθυντών Σχολείων


“Η διαδικασία διορισμού των διευθυντών των σχολείων έχει αλλάξει” σημειώνει η Κομισιόν  και υπογραμμίζει τα εξής:

1. Τον Μάρτιο του 2017 το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική την πρακτική της εκλογής των διευθυντών των σχολείων με μυστική ψηφοφορία των εκπαιδευτικών.

2. Κατόπιν αυτού, η εν λόγω μέθοδος καταργήθηκε με νέο νόμο τον Μάιο, αλλά εξακολουθεί να επιτρέπεται στους εκπαιδευτικούς να αποστέλλουν ανώνυμα τη γνώμη τους, η οποία μπορεί να λαμβάνεται υπόψη για τους διορισμούς από τα Περιφερειακά Συμβούλια Επιλογής Διευθυντών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.


3. Δεν είναι σαφές ποια βαρύτητα έχει η γνώμη των εκπαιδευτικών σ’ αυτή τη διαδικασία.

                                                   ΠΗΓΗ: esos

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

ΑΣΚΗΣΗ ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ



ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΤΕ ΤΟ ΤΕΣΤ ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟ ΣΤΟ E-MAIL ΜΟΥ.

ΕΠΙΘΕΤΑ_ΣΕ_-ΗΣ/ΤΡΙΤΟΚΛΙΤΑ_ΕΠΙΘΕΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΤΗ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΣΑΣ!

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017

ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΑ ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΑ


ΠΑΤΗΣΤΕ ΚΑΙ ΕΞΑΣΚΗΘΕΙΤΕ ΣΤΑ:
 ΕΠΙΘΕΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΣΑΣ!

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017

ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ


 για νεοελληνική γραμματική

ΚΑΝΤΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΣΑΣ!

Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2017

ΤΑ ΑΓΙΟΔΗΜΗΤΡΙΑΤΙΚΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ




ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ. ΑΡΩΜΑ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ 
ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΛΙΓΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΠΟ Γ. ΡΙΤΣΟ:

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ


Η σιωπηλή αθωότητα της άγνοιας. Πόσες διαδοχικές αναιρέσεις, σφαλερές διαισθήσεις. Κοιτούσες το βουνό, το ποτάμι, το σύννεφο.

Τα ωραία κορίτσια χάθηκαν στον κήπο πίσω από πανύψηλα χρυσάνθεμα. Η νύχτα διαστέλλονταν πάνω απ΄την πόλη.

 Κι εσύ απόμεινες ασάλευτος μέσα στο διχασμό σου,
 έχοντας μόνο άλλοθι το άστρο.

Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2017

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ "ΟΧΙ"



ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΚΗΡΥΞΗΣ ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Η ΗΡΩΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΣΑΝ ΜΗΝΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ ΜΑΣ

Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017

ΜΙΑ "ΑΛΛΗ" ΟΔΥΣΣΕΙΑ




ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΕ 3D ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΙΗΤΗ ΟΜΗΡΟΥ

Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2017

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΨΩΜΙ!

  Η Terézia Krnáčová από την Μπρατισλάβα δημιούργησε έργα στα οποία ανέμειξε αντικείμενα και υφάσματα, όπως ψωμί σε φέτες με ψίχα κεντημένη με λευκό νήμα.
    Σίγουρα ασυνήθιστη η επιλογή της καλλιτέχνιδας...








 Θέλησε να εκφράσει την αγάπη της για το κέντημα και την ύφανση και έκανε μια σύνθεση επτά ψωμιών, όπως οι επτά ημέρες της εβδομάδας. Στα έξι χρησιμοποίησε διάφορους τρόπους κεντήματος, ενώ η έβδομη φέτα έμεινε άθικτη ως «η Κυριακή, η ημέρα χαλάρωσης».

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

Ένας χάρτης που απεικονίζει την τεράστια οικονομική δύναμη επιρροής που είχε αποκτήσει το Βυζάντιο τα χρόνια βασιλείας του Ιουστινιανού


       Η καθηγήτρια Ιστορίας του πανεπιστημίου του Cambridge Dr Caitlin Green http://www.caitlingreen.org/2017/03/a-very-long-way-from-home.html δημοσίευσε στο προσωπικό της ιστολόγιο έναν χάρτη που απεικονίζει τη παγκόσμια γεωγραφική διασπορά απομιμήσεων βυζαντινής τεχνοτροπίας και βυζαντινών αντικειμένων, που χρονολογούνται στον πέμπτο αιώνα μ.Χ.
      Η εκτεταμένη διασπορά απομιμήσεων βυζαντινών κειμηλίων από ανατολή σε δύση και αντιστρόφως, δείχνει εν πολλοίς τη δύναμη επιρροής που είχε τους συγκεκριμένους αιώνες η βυζαντινή αυτοκρατορία. Τα ευρήματα αυτά εμφανίζονται σε πολλές περιπτώσεις έξω από τον τότε "γνωστό κόσμο".
      Παρακάτω μπορείτε να δείτε την απεικόνιση των σημείων εκτός βυζαντινής αυτοκρατορίας, όπου βρέθηκαν είτε βυζαντινά αντικείμενα είτε απομιμήσεις της βυζαντινής τεχνοτροπίας την εποχή της βασιλείας του Ιουστινιανού (527-565 μ.Χ.):

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ...


ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ Ή ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ.. ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΚΑΠΟΙΩΝ...Ή ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ...


Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

Αξία ή τύχη;



   Επειδή η εποχή μας έχει τις τάσεις της, ας θυμηθούμε και κανένα πρόγονο τι σκεφτόταν για την τύχη και την αξία της.


     Η μεν εμπειρία τέχνην εποίησεν, η δ’ απειρία τύχην (Αριστοτέλης(Η μεν εμπειρία συντέλεσε να δημιουργηθεί η τέχνη, η δε απειρία η τύχη)
Η τύχη τα μέγιστα των πραγμάτων παρά λόγον είωθε κρίνειν (Πολύβιος (Β’70) (Η τύχη τις μέγιστες υποθέσεις πολλές φορές τις κρίνει έξω από κάθε λογικό κανόνα)
Το της τύχης άστατον και αβέβαιον (Πλούταρχος (Περί φιλίας)(Η τύχη είναι άστατη και καθόλου σίγουρη)

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Ή  ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕ ΤΟ ΤΥΧΑΙΟ ΩΣ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΤΕΡΟ";

Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017

ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΜΠΟΥΚΑΛΙ...



Message in a Bottle
Just a castaway, an island lost at sea, oh
Another lonely day, with no one here but me, oh
More loneliness than any man could bear
Rescue me before I fall into despair, oh

I'll send an S.O.S. to the world
I'll send an S.O.S. to the world
I hope that someone gets my
I hope that someone gets my
I hope that someone gets my 
Message in a bottle, yeah
Message in a bottle, yeah

A year has passed since I wrote my note
But I should have known this right from the start
Only hope can keep me together
Love can mend your life but 
Love can break your heart
I'll send an S.O.S. to the world
I'll send an S.O.S. to the world
I hope that someone gets my
I hope that someone gets my
I hope that someone gets my 
Message in a bottle, yeah
Message in a bottle, yeah
Message in a bottle, yeah
Message in a bottle, yeah

Walked out this morning, don't believe what I saw
Hundred billion bottles washed up on the shore
Seems I'm not alone at being alone
Hundred billion castaways, looking for a home
I'll send an S.O.S. to the world
I'll send an S.O.S. to the world
I hope that someone gets my
I hope that someone gets my
I hope that someone gets my 
Message in a bottle, yeah
Message in a bottle, yeah
Message in a bottle, yeah
Message in a bottle, yeah

Sending out an S.O.S.
Sending out an S.O.S.
Sending out an S.O.S.
Sending out an S.O.S.
Sending out an S.O.S.
Sending out an S.O.S...

Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ...



ΤΟ "ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ...ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ"
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΔΩ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ

(ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙ...)

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΤΟΠΙΑ




έχει λιγνά δυο δένδρα
μικρό ένα περιβόλι·
και κάμνει εκεί της εξοχής
μια παρωδία το νερό —
μπαίνοντας σε κλωνάρια
οπού δεν έχουν μυστικά·
ποτίζοντας τες ρίζες
που έχουν ασθενικό χυμό·
τρέχοντας εις το φύλλωμα
που με κλωστές δεμένο
πεζό και μελαγχολικό
κρεμνά στα παραθύρια·
και πλένοντας καχεκτικά
φυτά που μες σε γλάστρες
τα ’στησ’ αράδα-αράδα
μια φρόνιμη νοικοκυρά.

Βροχή, που τα μικρά παιδιά
κοιτάζουνε χαρούμενα
μέσ’ από κάμαρη ζεστή,
κι όσο πληθαίνει το νερό
και πέφτει πιο μεγάλα,
χτυπούν τα χέρια και πηδούν.
Βροχή, που ακούν οι γέροι
με σκυθρωπήν υπομονή,
με βαρεμό κι ανία·
γιατί εκείνοι από ένστικτον
δεν αγαπούνε διόλου
βρεμμένο χώμα και σκιές.

Βροχή, βροχή — εξακολουθεί
πάντα ραγδαία να βρέχει.
Μα τώρα πια δεν βλέπω.
Θόλωσ’ απ’ τα πολλά νερά
του παραθύρου το υαλί.
Στην επιφάνειά του
τρέχουν, γλιστρούν, κι απλώνονται
κι ανεβοκατεβαίνουν
ρανίδες σκορπισμένες
και κάθε μια λεκιάζει
και κάθε μια θαμπώνει.
Και μόλις πλέον φαίνεται
θολά-θολά ο δρόμος
και μες σε πάχνη νερουλή
τα σπίτια και τ’ αμάξια.

(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ 1877;-1923, Ίκαρος 1993)


ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ:
ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ


Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2017

«Χαιρετισμός ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς»


Με αφορμή την έναρξη του νέου σχολικού έτους 2017-2018, θα ήθελα να σας εκφράσω τις θερμές μου ευχές για μία καλή και γόνιμη χρονιά.
 Το σχολείο αποτελεί τον κυριότερο πυλώνα της πνευματικής ζωής της κοινωνίας. Η ψυχή του σχολείου είναι οι εκπαιδευτικοί. Οι εργάτες αυτοί της παιδείας είναι τα πρόσωπα εκείνα που θα μεταλαμπαδεύσουν στους μαθητές τις γνώσεις, θα τους καλλιεργήσουν την κρίση, τη φιλαναγνωσία, τη φιλομάθεια, την αγάπη στη δημιουργική εργασία, την αισιοδοξία, την καρτερία, τη μαχητικότητα, την απόκτηση καλών συνηθειών και κοινωνικών αρετών, φροντίζοντας για την προαγωγή της κοινωνίας και του πολιτισμού.

Πέμπτη 4 Μαΐου 2017

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Και άλλες δημιουργικές παρεμβάσεις από τους μαθητές Ρ. Θεοδωρίδου, Ε. Παύλου: 

"… Η Καλυψώ κοιτούσε τον Οδυσσέα που απομακρυνόταν με τη σχεδία που τον είχε βοηθήσει και η ίδια να φτιάξει.
Η καρδιά της χτυπούσε γρήγορα, ανήσυχα. Ο Οδυσσέας θέλοντας να φτάσει όσο πιο γρήγορα γινόταν στην πατρίδα του δεν είχε λάβει υπόψη του τις συνέπειες αυτού του ταξιδιού.
Με αυτή τη σχεδία που μπορούσε να την παρασύρει το παραμικρό κύμα, δεν θα κατάφερνε να διασχίσει ούτε το μισό της διαδρομής χωρίς να συναντήσει κάποια δυσκολία.
Βλέποντας τον να χάνεται στον ορίζοντα, μπήκε στη σπηλιά της.. ‘’Αχχ Αθηνά, πρόσεχε τον, …τον κακόμοιρο…. Ολότελα τυφλωμένος από τον πόθο του να γυρίσει πίσω, δεν ξέρει τι κάνει…’’
Ο Οδυσσέας ήταν πολύ αισιόδοξος… Η θάλασσα αρκετά ήρεμη τώρα, ευνοούσε τις συνθήκες του ταξιδιού του. Ο ήλιος έλαμπε δυνατά, αντανακλώντας στη θάλασσα και χαρίζοντάς της  χρυσαφένιες ανταύγειες.
Το κακό όμως δεν άργησε να γίνει. Μαύρα σύννεφα άρχισαν να αγκαλιάζουν τον ουρανό, κρύβοντας τον ήλιο πίσω τους. Η θάλασσα ξαφνικά αγρίεψε, σηκώνοντας κύματα ολοένα και μεγαλύτερα. Ο Οδυσσέας δεν έχασε την ψυχραιμία του και προσπαθούσε να μείνει πάνω στη σχεδία.
Ξάφνου μία ρουφήχτρα φάνηκε από το πουθενά. Ο Οδυσσέας πίστεψε για μια στιγμή πως το τέλος του ήταν κοντά, αλλά δεν τα παράτησε.
Μέσα από τη ρουφήχτρα όμως άρχισε να ξεπροβάλλει η άμαξα του Ποσειδώνα. ‘’ Ποσειδώνα μου, σε παρακαλώ, λυπήσου με και άφησε με να φτάσω στην πατρίδα μου, στην οικογένεια μου..’’ , ικέτευσε ο Οδυσσέας τον Ποσειδώνα. ‘’ Να δω το γιό μου, που τώρα θα έχει γίνει ίσαμε κει ψηλά… Που τον άφησα μικρό και έφυγα στον πόλεμο μακριά… Σε παρακαλώ….’’
‘’ Άσπλαχνε! Πως τολμάς να ζητάς το έλεος μου από τη στιγμή που εσύ τύφλωσες τον δικό μου γιό; ‘’ φώναξε ο Ποσειδώνας. ‘’ Την ώρα που το έκανες αυτό μεγάλη κατάρα έπεσε πάνω σου’’.
O Ποσειδώνας χτύπησε την τρίαινα που κρατούσε στο χέρι του και σηκώθηκε κύμα ακόμη μεγαλύτερο από τα προηγούμενα. Ο Οδυσσέας πετάχτηκε από τη σχεδία… Κάθε φορά που προσπαθούσε να την πλησιάσει ένα κύμα τον έπαιρνε ακόμη πιο μακριά από αυτήν.
Η άμαξα του Ποσειδώνα χάθηκε μέσα στα κύματα αφήνοντας τον Οδυσσέα μόνο του στην απέραντη θάλασσα. ‘’ Αθηνά….’’ φώναξε με όση δύναμη του είχε απομείνει. ‘’ Αθηναααααά.. ‘’ ξαναφώναξε αλλά δεν πήρε καμία απάντηση…..
‘’ Αθήνα, σε παρακαλώ, μην με αφήνεις τώρα! Άσε με μονάχα να δω το παιδί μου που δεν πρόλαβα να χαρώ… Άσε με να ξανανταμώσω την γυναίκα μου…. Και μετά μπορώ να αφήσω την τελευταία μου πνοή….’’
Ένα κύμα ερχόταν απειλητικό προς το μέρος του…. Τα δάκρυα αυλάκωναν τα μάγουλα του….  Αλλά τα δάκρυα δεν άρμοζαν σε ένα άντρα που είχε ζήσει τόσα.. Με πείσμα κολύμπησε όσο πιο γρήγορα μπορούσε προς τα βράχια. Άρχισε να σκαρφαλώνει… το κύμα πλησίαζε….
Σκαρφάλωνε όλο και πιο γρήγορα…. Λίγο ακόμη…Τα κατάφερε κι κάθισε πάνω στα βράχια φανερά ταλαιπωρημένος. Γύρω του δεν υπήρχε βλάστηση… Ήταν ένα ξερονήσι, που σίγουρα δεν ήταν η χώρα τον Φαιάκων… απογοητευμένος,  ξεχνώντας υπερηφάνειες, άφησε δύο δάκρυα να κυλίσουν από τα μάτια του..."


"ΤΕΛΟΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ
Μετά την αποκάλυψη του Οδυσσέα στον Τηλέμαχο και τον Εύμαιο, ο Τηλέμαχος ενημερώνει τον πατέρα του για την κατάσταση στο παλάτι και γενικότερα στην Ιθάκη. Για την στεναχώρια και τα διλλήματα που θέτουν οι μνηστήρες στην Πηνελόπη, για τον άσχημο τρόπο που φέρονται τόσο στον ίδιο όσο και στους δούλους του παλατιού. Για την σπατάλη της περιουσίας του Οδυσσέα αλλά και για την ανασφάλεια που δημιουργούν στους κατοίκους του νησιού, αφού τόσα χρόνια σπαταλούν τον πλούτο της Ιθάκης και φέρονται σαν μελλοντικοί άρχοντες.
Ο Οδυσσέας με τον Τηλέμαχο καταστρώνουν ένα σχέδιο εξόντωσης των μνηστήρων. Διοργανώνουν αγώνες και εγκλωβίζουν τους μνηστήρες στη μεγάλη αίθουσα. Ο Οδυσσέας αποκαλύπτεται και δημιουργείται πανικός και φόβος στους μνηστήρες. Οι πόρτες της αίθουσας είναι ήδη κλειστές, έτσι ώστε να μην υπάρχει διέξοδος για αυτούς.
Ο Οδυσσέας ετοιμάζεται να τους εξοντώσει. Όμως με μεγάλη του έκπληξη, βλέπει τους μνηστήρες τον έναν μετά τον άλλο, να πέφτουν στα γόνατα και να εκλιπαρούν για την ζωή τους. Πρώτοι απ΄όλους οι «αρχηγοί», ο Αντίνοος και ο Ευρύμαχος. Ο Οδυσσέας διαπιστώνει ότι το θράσος και η δειλία τους, είναι μεγαλύτερη από την γενναιότητά τους. Βλέπει τους μνηστήρες να κλαίνε και να ικετεύουν για την ζωή τους. Τους λυπάται και τους σιχαίνεται ταυτόχρονα.
Ο γενναίος Οδυσσέας, που διακρίθηκε σε τόσες μάχες, μένει σαστισμένος. Δεν θέλει να λερώσει τα χέρια του με το αίμα αυτών των θρασύδειλων και άνανδρων μνηστήρων. Είναι γνωστό, ότι εκτός από γενναίος, ο Οδυσσέας  ήταν έξυπνος, δίκαιος, με υψηλά ιδανικά και αξίες. Δεν τον ενδιέφεραν οι άσκοπες αιματοχυσίες αλλά η πραγματική απόδοση ευθυνών και δικαιοσύνης. Έτσι μετά από σκέψη, αποφάσισε να χαρίσει τη ζωή στους ικέτες μνηστήρες. Η τιμωρία τους όμως θα έπρεπε να είναι παραδειγματική και αντάξια του κακού που είχαν κάνει, όμως ταυτόχρονα να είναι δίκαιη και σωστή.
Ο Οδυσσέας σκέφτηκε ότι τόσα χρόνια αυτοί οι άνθρωποι σπαταλούσαν, ξόδευαν, γλεντούσαν με τα υπάρχοντά του, με τον πλούτο της Ιθάκης και την πολιτών της. Δημιουργούσαν φόβο και ανασφάλεια όχι μόνο στην οικογένειά του, αλλά και στους πιστούς δούλους του και τους υπηκόους του. Όλοι, ελεύθεροι και δούλοι τους υπηρετούσαν και φρόντιζαν τα πάντα ώστε αυτοί να γλεντούν και να διασκεδάζουν από το πρωί ως το βράδυ για χρόνια ολόκληρα. Τώρα λοιπόν ήταν η σειρά τους, να αποζημιώσουν και να ξεπληρώσουν για όσα είχαν κάνει.…
 Αποφάσισε καταρχήν να δώσει ελευθερία και πλούτη στην Ευρύκλεια, τον Εύμαιο και τον Φιλοίτιο για την αφοσίωσή τους στην οικογένειά του και στον ίδιο. Διέταξε τον πονηρό Ευρύμαχο, για το υπόλοιπο της ζωής του, να υπηρετεί την Ευρύκλεια και τον  Αντίνοο, που ήτανε θρασύς και αλαζόνας, να υπηρετεί τον Εύμαιο και τον Φιλοίτιο. Οι υπόλοιποι μνηστήρες θα δούλευαν, για όλη τους την ζωή, για τους πολίτες της Ιθάκης,  στα χωράφια, στα έργα της πόλης, στο παλάτι κλπ. Ο θάνατός τους θα ικανοποιούσε μόνο τον θυμό του Οδυσσέα, ενώ η αναγκαστική εργασία που τους επιβλήθηκε θα δικαίωνε όλους τους πολίτες της Ιθάκης που τόσα χρόνια τους υπηρετούσαν. Η απόφασή του αυτή, ικανοποίησε την Πηνελόπη και τον Τηλέμαχο γιατί δεν ήθελαν άλλη αιματοχυσία. Ικανοποίησε επίσης την Αθηνά, τον Δία και τους υπόλοιπους Θεούς (ακόμη και τον Ποσειδώνα), γιατί απέδειξε με την μεγαλοψυχία του, ότι ήταν αντάξιος της εύνοιας που αυτοί του είχαν δείξει. Ικανοποίησε και τους πολίτες, που θαύμασαν την σοφία και το μεγαλείο του βασιλιά τους.
Η χαρά, η προκοπή και η ειρήνη επέστρεψαν στην Ιθάκη.
Όταν όλα πλέον βρήκαν το δρόμο τους και η δικαιοσύνη αποκαταστάθηκε, ο Οδυσσέας θέλησε να κάνει ένα δώρο στην Πηνελόπη αλλά και στον εαυτό του. Τόσα χρόνια η αγαπημένη του γυναίκα, ζούσε έναν εφιάλτη. Της άξιζε να περάσει κάποιο χρόνο ήρεμα, χωρίς σκοτούρες και ευθύνες, χωρίς λύπες και στεναχώριες.
Ο γιός του, ο Τηλέμαχος είχε γίνει πια άντρας. Τόσο πριν την άφιξη του Οδυσσέα στο νησί, όσο και μετά, έδειξε τόλμη, γενναιότητα, σύνεση, υπευθυνότητα και παρά την ηλικία συμπεριφέρθηκε με μεγάλη ωριμότητα. Ήταν λοιπόν έτοιμος να αναλάβει μεγαλύτερες ευθύνες και αρμοδιότητες.
Ο Οδυσσέας αφού πρώτα πρόσφερε πλούσιες θυσίες στους Θεούς για να τους ευχαριστήσει, έκανε τριήμερες γιορτές για να γιορτάσει με τους αγαπημένους του και τον λαό του την  επιστροφή του.
Έπειτα κάλεσε σε συνέλευση όλους τους πολίτες, για να τους ανακοινώσει τις αποφάσεις του. Όρισε βασιλιά της Ιθάκης τον γιό του, τον Τηλέμαχο, σίγουρος πως θα γίνει ένας καλός, δίκαιος και εργατικός κυβερνήτης. Ανακοίνωσε την απόφασή του, να φύγει  μαζί με την Πηνελόπη και να ξανακάνει το ταξίδι του. Να περάσει από όλα τα μέρη που του έδωσαν χαρές και λύπες, έτσι ώστε να γνωρίσει και η αγαπημένη του γυναίκα αλλά και ο ίδιος να ξαναδεί, όλα τα πλούσια και παράξενα μέρη που τον φιλοξένησαν, τον ευχαρίστησαν, τον πλήγωσαν,  όμως σίγουρα τον έκαναν πιο σοφό.
Την επόμενη μέρα στο λιμάνι, σε ένα πανέμορφο καράβι με τους καλύτερους ναύτες της Ιθάκης, επιβιβάστηκε το ευτυχισμένο ζευγάρι. Ο Οδυσσέας έδωσε διαταγή και το ταξίδι για μια νέα Ιθάκη ξεκίνησε…"

Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΕΠΙΒΛΕΠΟΥΣΑ ΤΗΝ ΦΙΛΟΛΟΓΟ κ. ΜΠΟΥΝΤΙΟΥΚΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ.
Δείτε την παρέμβαση στο κείμενο και την παραγωγή του διαλόγου από την μαθήτρια Ρ. Θεοδωρίδου:

"… ο γιός πλησιάζει τη μητέρα του και της ζητάει να μιλήσουν. Η μητέρα πάντα πρόθυμη να ακούσει το παιδί της δέχεται και κάθονται μαζί στο σοφά.
-Μητέρα μου, ξεκίνησε, ξέρεις πως πάντα ζητώ τις συμβουλές σου, οι οποίες με βοηθούν πολύ. Έτσι και τώρα θέλω να με συμβουλέψεις και να με βοηθήσεις…
-Πες μου αγόρι μου, είπε η μητέρα, φανερά συγκινημένη από τα λόγια του γιού της.
-Έφτιαξα τούτα δω μάνα, λέει και εμφανίζει τα λουστρίνια, για την κόρη του δασκάλου, που σαν εβγαίνει στο παραθύρι, σκυρτάει η καρδιά μου, από αγάπη θαρρώ, και θα ήθελα να της τα δώσω. Τι λες μητέρα μου, θα ήταν σωστό;
Η μητέρα προσπαθώντας να κρύψει την έκπληξή και τη σαστιμάδα της, έμεινε σκεφτική για λίγο να κοιτά τα όμορφα, κόκκινα λουστρίνια… Ένα σωρό σκέψεις την τριγύριζαν… Αν ο δάσκαλος θύμωνε και έδιωχνε την έδιωχνε από τη δουλειά της; Αν η κόρη τα πετούσε και αυτά σε μιαν άκρη και πάει χαμένος ο κόπος του παιδιού της;
Τελικά κοιτώντας το γιό της στα μάτια, του είπε
-Παλικάρι μου, αν το λέει πραγματικά η καρδιά σου, δώσε τα λουστρίνια στην θυγατέρα την έμορφη του δασκάλου. Μονάχα… κόμπιασε η μάνα, μονάχα μην απογοητευτείς αν η κόρη δεν εκτιμήσει τα γοβάκια μαζί με τον κόπο σου, αν σε μια γωνία τα παρατήσει…

Το αγόρι κοίταξε όλο αγάπη τη μάνα του και της έπιασε το χέρι…
-Σωστή η συμβουλή σου αγαπημένη μου μητέρα. Πως θα της τα δώσω όμως;
-Έννοια σου, θα το βρω εγώ αυτό. Πήγαινε τώρα εσύ να ξεκουραστείς και αύριο θα της τα δώσεις. Άντε αγόρι μου… καληνύχτα…

Την επόμενη μέρα, κατάφερε το αγόρι να ξεκλέψει για λίγο από τη δουλειά και βάζοντας φτερά στα πόδια πήγε στο σπίτι. Η μητέρα του είχε τοποθετήσει όμορφα τα λουστρίνια σε ένα χαρτονένιο κουτί και είχε δέσει μία κόκκινη κορδέλα τριγύρω που κατέληγε σε έναν φιόγκο.
-Αχ μητέρα μου, σε ευχαριστώ! είπε ο γιός και την αγκάλιασε.
-Μην ξεχάσεις να γράψεις και ποιος της κάνει αυτό το υπέροχο δώρο, του θύμισε η μητέρα.
Ο γιος με τα λιγοστά γράμματα που ήξερε έγραψε με την πένα το όνομα του πάνω στο κουτί και ύστερα το όνομα της κόρης.
Με γοργά βήματα κατευθύνθηκε προς το κατώφλι της σπίτι της κόρης. Άφησε το πακέτο στο κατώφλι και χτύπησε το ρόπτρο της πόρτας. Στη συνέχεια κρύφτηκε σε μια γωνίτσα και περίμενε.
Μία υπηρέτρια άνοιξε την πόρτα, κοίταξε δεξιά και αριστερά και παραξενεμένη πήγε να  την κλείσει. Τελευταία στιγμή όμως, η υπηρέτρια είδε το κουτί, το σήκωσε από κάτω και το αγόρι ευχαριστήθηκε πολύ.
Το βράδυ το τσαγκαρόπουλο γυρνούσε σπίτι κατάκοπο από τη δουλειά, όταν είδε την κόρη στο παραθύρι που το κοίταζε γλυκά.
Τα μαγούλα του έκαιγαν και η καρδιά του χτυπούσε γρήγορα και ακανόνιστα. Κοίταξε προς την κόρη και τη χαιρέτησε ευγενικά.
Η κόρη έφυγε από το παράθυρο χωρίς να του πει κουβέντα και το αγόρι απογοητεύτηκε. Ξεκίνησε να περιπατάει ξανά αλλά με λυπημένα βήματα προς το σπίτι του όταν άκουσε μία γλυκιά φωνή να τον καλεί.
Γύρισε το κεφάλι του όλο ελπίδα και αντίκρισε την κόρη του δασκάλου να στέκεται μέσα στο σκοτάδι λίγα μέτρα μακριά του. Στα πόδια της υπήρχαν τα γοβάκια. Ναι, αυτό μπορούσε να το πει με σιγουριά ακόμη και με το πιο βαθύ σκοτάδι τριγύρω.
-Σε ευχαριστώ πολύ για τα γοβάκια και για τον κόπο που έκανες. Είναι πραγματικά υπέροχα…
Χωρίς να προλάβει το αγόρι να αρθρώσει λέξη η φωνή μια υπηρέτριας ακούστηκε από το σπίτι. Η κοπέλα έσκασε ένα χαμόγελο στο αγόρι και έτρεξε μέσα στο σπίτι…"

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!


Εύχομαι το άγιο φως της Ανάστασης να φωτίσει το δρόμο όλων μας και να μας οδηγήσει στην αλήθεια!
Εύχομαι ακόμη να γεννήσει στις ψυχές μας αγάπη και ελπίδα!




  • Καλή Ανάσταση και δύναμη
  •  για την δική μας ανάσταση, από το σκοτάδι στο απόλυτο Φως!

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΣΤΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑ

ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ 
ΓΙΑ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΕΡΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ. ΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ...

   " Ο Οδυσσέας γυρίζει πίσω στην πατρίδα του, ξαναβλέπει φίλους και συγγενείς, τους εξιστορεί τις περιπέτειες του και αφού τελειώσουν όλα αυτά πέφτει να κοιμηθεί μαζί με την γυναίκα του την Πηνελόπη χαρούμενος πια που είναι μαζί της μετά από τόσες δυσκολίες.
    Το επόμενο πρωί αφού ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη κοιμήθηκαν επιτέλους μαζί μετά από τόσα βάσανα ξύπνησαν μαζί και απήλαυσαν το πρωινό τους. Ξαφνικά φύσηξε ένας δυνατός άνεμος και μπροστά στον Οδυσσέα εμφανίστηκε η Καλύψω και ήταν πολύ οργισμένη, επειδή ο Οδυσσέας την παράτησε για μια θνητή. Ο Οδυσσέας έτρεξε, άρπαξε την Πηνελόπη από το χέρι και την κλείδωσε μέσα στο σπίτι για να είναι ασφαλής.
   Ο Οδυσσέας ρώτησε την Καλύψω τι θέλει από αυτόν και εκείνη απάντησε ότι ήθελε να τον πάρει μαζί της, όμως ο Οδυσσέας αρνήθηκε και πλήρωσε πολύ ακριβά για αυτό, η Καλύψω σκότωσε τον γιο του Τηλέμαχο και την γυναίκα του Πηνελόπη. Ο Οδυσσέας θρήνησε πολύ την οικογένεια του.
   Η Καλύψω τον σήκωσε πάνω και τον πήρε μαζί της στο νησιωτών έκανε αθάνατο και έκαναν και τρία παιδιά. Όμως ο Οδυσσέας κάθε μέρα θρηνούσε για το κακό που τον βρήκε.
Και έτσι έζησε αυτή καλά και αυτός χειρότερα."
                                                                   Καραγιάννης Δημήτρης ,     Τμήμα Α2



    " Όταν ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη, πήγε κατευθείαν να βρει τον γιο του τον Τηλέμαχο. Μόλις τον βρήκε, ο Τηλέμαχος  δεν αναγνώρισε τον Οδυσσέα γιατί η θεά Αθηνά τον είχε μεταμορφώσει σε ζητιάνο. Καθώς μιλούσε ο Οδυσσέας με τον Τηλέμαχο αποφάσισε να του πει ποιος πραγματικά είναι,  αλλά ο γιος του δεν τον πίστευε στην αρχή. Έπειτα του εξήγησε κάποια πράγματα και τότε ο Τηλέμαχος κατάλαβε πως είναι ο πατέρας. Ύστερα, αφού ο Τηλέμαχος αναγνώρισε τον πατέρα του, άρχισαν να οργανώνουν το σχέδιο για να πάρει ο Οδυσσέας πίσω τον θρόνο του.
     Την επόμενη μέρα μεταμορφωμένος πάλι ο Οδυσσέας σε ζητιάνο μπήκε μέσα στο παλάτι όπου εκεί τον φρόντισαν, τον περιποιήθηκαν και τον φίλεψαν.  Εκείνη την μέρα ήταν η μέρα όπου η Πηνελόπη θα έβαζε δοκιμασίες στους μνηστήρες και όποιος τις περνούσε θα γίνονταν ο άντρας της Πηνελόπης. Όταν έφτασε αυτή η στιγμή μπήκανε όλοι οι μνηστήρες και ο Οδυσσέας ως ζητιάνος στο δωμάτιο όπου θα γίνονταν οι δοκιμασίες. Ξαφνικά κλείνουν οι πόρτες, οι μνηστήρες τρομάζουν και ο Οδυσσέας παίρνει την κανονική του μορφή. 
    Τότε οι μνηστήρες ξαφνιάζονται, αλλά μετά από λίγο επιτίθενται όλοι μαζί στο Οδυσσέα  για να τον σκοτώσουν. Όμως, επειδή η θεά Αθηνά τον  αγαπούσε πολύ τον Οδυσσέα, κατεβαίνει από τον ουρανό και σταματάει τους μνηστήρες σκοτώνοντας τους η ίδια. Τότε ο Οδυσσέας ευχαρίστησε την Αθηνά και πήγε να βρει την γυναίκα του την Πηνελόπη."
                                                                                                                           Α3
                   Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος

   " Ο Οδυσσέας φτάνει σε ένα άγνωστο νησί εκεί τον βρίσκει ένας γέροντας και τον φροντίζει. Τότε μαθαίνει ότι είναι στην Ιθάκη και ότι οι μνηστήρες θέλουν να παντρευτούν την Πηνελόπη. Έτσι ο Οδυσσέας σκέφτηκε ένα σχέδιο και είπε τον γέροντα να πάει να βρει τον Τηλέμαχο για να το οργανώσουν. Ο γέροντας όταν πήγε να πει στον Τηλέμαχο αυτά που είχαν κανονίσει με τον Οδυσσέα, είδε αδιαφορία από τον Τηλέμαχο, γιατί πολλές φορές του είχαν πει ψέματα για τον πατέρα του.
     Όταν ο Οδυσσέας έμαθε ότι δεν πιστεύει ο γιος του ότι γύρισε, αποφάσισε να πάει ο ίδιος. Μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την Αθηνά πήγε και βρήκε τον γιο του και αφού του είπε πράγματα που μόνο εκείνος ήξερε τον έπεισε. Αγκαλιάστηκαν και μετά κάθισαν και κατέστρωσαν το σχέδιο για να απαλλαγούν από τους μνηστήρες. Το σχέδιο έλεγε να τους κάνουν να μαλώσουν μεταξύ τους και να αλληλοσκοτωθούν. Όλα έγιναν όπως τα είχαν σχεδιάσει και στο τέλος ξαναέσμιξαν σαν οικογένεια και ζήσαν ευτυχισμένες στιγμές."   

                                 ΓΙΩΡΓΟΣ  ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗΣ 
                                                               Α2

"...Ο Οδυσσέας, όταν έφτασε στο νησί των Φαιάκων και γνώρισε την Ναυσικά, εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά της. Για όσο διάσημα έμεινε φιλοξενούμενος εκεί, ερωτεύτηκε ο ένας τον άλλον. Ο Οδυσσέας προβληματίστηκε έντονα για το τι θα έλεγε στην Πηνελόπη όταν θα έφτανε στην Ιθάκη. Όμως η Αθηνά τον έβγαλε από την δύσκολη θέση καθώς εμφανίστηκε μπροστά του και τον πληροφόρησε ότι η Πηνελόπη μετά από τις έντονες πιέσεις που είχε δεχτεί από τους μνηστήρες και απογοητευμένη που ο Οδυσσέας δεν έδινε κανένα σημείο ζωής, αποφάσισε να παντρευτεί τον Αντίνοο. Όλο αυτόν τον καιρό οι μνηστήρες διεκδικούσαν την καρδιά της Πηνελόπης, αλλά ταυτόχρονα και τον θρόνο της Ιθάκης. Επίσης, ξόδευαν ασυλλόγιστα την περιουσία του Οδυσσέα, γλεντούσαν με τις δούλες του παλατιού χωρίς να έχουν κανένα όριο. Σε όλα αυτά, ο Οδυσσέας θα έπρεπε να δώσει ένα τέλος. Έτσι, αποφάσισε να ξεκινήσει το ταξίδι του για την Ιθάκη, έχοντας μαζί του την Ναυσικά.
Η είδηση για την άφιξη του Οδυσσέα στην Ιθάκη έφτασε γρήγορα στο παλάτι. Οι μνηστήρες πανικόβλητοι έτρεξαν να εξαφανιστούν και εκεί έμεινε μόνο ο Αντίνοος για να αντιμετωπίσει τον Οδυσσέα. Όταν η Πηνελόπη είδε μπροστά της τον Οδυσσέα να συνοδεύεται από μία όμορφη κοπέλα την Ναυσικά, την κυρίευσε ένα έντονο συναίσθημα ζήλιας, αλλά και αυτή δεν μπορούσε να δικαιολογήσει τον γάμο της με τον Αντίνοο.  Αφού δόθηκαν οι απαραίτητες εξηγήσεις, ο Οδυσσέας την έδιωξε από το παλάτι μαζί με τον Αντίνοο και στον θρόνο της Ιθάκης ανέβηκε ο Τηλέμαχος. Ο Οδυσσέας με την Ναυσικά αποσύρθηκαν στο όμορφο εξοχικό τους παλάτι στην Κεφαλονιά."
               Μπουντιούκος  Έκτορας A3



   "Μετά από το μακρύ ταξίδι, οι Φαίακες άφησαν τον Οδυσσέα, ενώ αυτός κοιμόταν, στην Ιθάκη, το λιμάνι του Φόρκυνα. Όταν ξύπνησε, δεν ήξερε πού βρισκόταν. Έψαξε τριγύρω να βρει τους Φαίακες, αλλά δεν τα κατάφερε. Ξαφνικά όμως, φανερώθηκε μπροστά του η θεά Αθηνά. Του εξήγησε πού βρισκόταν, ότι είχε καταφέρει να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του. Ο Οδυσσέας έπεσε στα γόνατα κι άρχισε να φιλάει το χώμα, καθώς δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά του. Η Αθηνά όμως του είπε, ότι δεν έπρεπε να φανερώσει την άφιξή του ακόμα σε όλους. Γι' αυτό τον μετέτρεψε σε ζητιάνο.
   Για κακή του τύχη όμως, πίσω από κάτι θάμνους ήταν κρυμμένοι δύο μνηστήρες, ο Αντίνοος και ο Ευρύμαχος. Εξοργισμένοι και οι δύο, είχαν ένα σχέδιο. Περίμεναν να φύγει η Αθηνά και μετά απήγαγαν τον Οδυσσέα. Τον πήγαν σε μια σπηλιά και τον βασάνιζαν να τους πει πώς λυγίζει το τόξο του. Γιατί εκείνο το διάστημα η Πηνελόπη είχε ανακοινώσει ότι, όποιος λυγίσει το τόξο του Οδυσσέα θα γίνει άντρας της. Ο Οδυσσέας τους έλεγε ότι δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη προσπάθεια, αλλά δεν τον πίστευαν και τον βασάνιζαν.
  Μια μέρα που η Πηνελόπη έκανε βόλτα στην παραλία αναπολώντας τις στιγμές της με τον Οδυσσέα, βρήκε το περιδέραιο με δόντι καρχαρία που φορούσε ο Οδυσσέας στο λαιμό του. Γεμάτη περιέργεια ακολούθησε τις πατημασιές που οδηγούσαν στην σπηλιά που βρισκόταν ο Οδυσσέας. Με δάκρυα στα μάτια τον απελευθέρωσε, αφού η θεά Αθηνά του είχε δώσει ξανά την κανονική του μορφή, μήπως τρομάξουν οι μνηστήρες και τον αφήσουν ελεύθερο. Όρμησαν γρήγορα στο παλάτι, όπου βρήκαν τον Τηλέμαχο, ο οποίος αναγνώρισε αμέσως τον πατέρα του. Τότε εμφανίστηκαν και οι θεοί, οι οποίοι τιμώρησαν τους μνηστήρες για αυτό που έκαναν στον Οδυσσέα, εξορίζοντάς τους σ' ένα νησί χωρίς επιστροφή. Κι έτσι, ζήσαν όλοι ευχαριστημένοι αφού είχαν ό,τι τους άξιζε."

                                 ΖΙΑΚΑ ΠΟΛΥΜΝΙΑ Α2

Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Διάλογος για το μάθημα της Ιστορίας

 από την Πανελλήνια Ενωση Φιλολόγων

     Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε
     Σας γνωρίζουμε ότι το μάθημα της Ιστορίας στη Δευτεροβάθμια  Εκπαίδευση, τα τελευταία χρόνια,  υφίσταται δεινή δοκιμασία: μείωση ωρών διδασκαλίας, αλλεπάλληλες αλλαγές —κατάλληλων και μη— εγχειριδίων με παράλληλη  εισαγωγή νέων μεθόδων διδασκαλίας χωρίς να προηγηθεί επιμόρφωση, προσθαφαιρέσεις ύλης και ανάθεση της Ιστορίας  σε άλλες ειδικότητες με συνέπεια να αντιμετωπίζεται ως μάθημα  για  την τυπική διεκπεραίωση του ωρολογίου προγράμματος.
   Εξάλλου το  έλλειμμα της ιστορικής παιδείας είναι πλέον ιδιαιτέρως εμφανές στους  μαθητές, οι οποίοι στην πλειονότητά τους, αγνοούν σημαντικά γεγονότα της εθνικής αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας, ενώ παράλληλα δεν ενδιαφέρονται ουσιαστικά για τη «σχολική Ιστορία» την οποία θεωρούν αποσπασματική, χωρίς ενιαία μεθοδολογία και χωρίς μαθησιακό ενδιαφέρον.

Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ!...


    από "Το Παράπονο", του Οδ. Ελύτη   

   Αναρωτιέμαι μερικές φορές... 
  
Αναρωτιέμαι μερικές φορές: Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά, πως η ζωή μου είναι μία; 
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, 
για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν; 

Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο 
και την Κυριακή, για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται 
να περιμένεις τις διακοπές.Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. 
Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.

Κι ύστερα να λες, πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου. Και να μη βλέπεις, 
πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες, που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. 
Σ' εκείνους, που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. 
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος, που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, 
την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει 
να αισθάνεσαι, ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου. 

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις, 
ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα 
ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος. Κάθε μέρα προσπαθώ, να μπω 
στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους, που αγαπούν τη ζωή. 
Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα,ακόμα κι αν 
πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν, ότι δεν τα ξέρουν όλα, 
γιατί δεν μαθαίνονται όλα. Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους 
και για όσους αγαπούν.

 Και δεν κουράζονται, να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, 
στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη 
μπουγάδα. Όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα'ναι αργά, 
δεύτερη ζωή δεν έχει... 

ΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΤΟ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ Χ''ΛΑΖΑΡΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.