Καρανίκα Αναστασία
Όπως όλοι ξέρουμε με τον όρο ναρκωτικά εννοούμε τις τοξικές, φυσικές ή χημικές ουσίες, που όταν εισάγονται στον οργανισμό, τον οδηγούν σε εξάρτηση και μεταβάλλουν την ψυχολογία του καθώς και τη νοητική του δραστηριότητα.
Αλλά ας πάμε το χρόνο λίγο πίσω. Τα ναρκωτικά σαν φυτά, ήταν γνωστά στον άνθρωπο από χιλιάδες χρόνια. Ο άνθρωπος διέκρινε τις θεραπευτικές και ιδίως τις αναλγητικές ιδιότητες αυτών και τις χρησιμοποιούσε για την ανακούφισή του. Στην πορεία της χρήσης τους παρατηρήθηκαν οι παραισθησιογόνες και οι άλλες τους ενέργειες, που σχετίζονται με την τοξικομανία. Έτσι τα φυτά άρχισαν να χρησιμοποιούνται γι’ αυτές τις ιδιόμορφες ενέργειές τους σε μυστικές θρησκευτικές τελετές.
Οι ιστορικοί αναφέρουν ότι στην κοινωνία των Ίνκας μοιράζονταν τα φύλλα της κόκας στους δούλους για να ξεχνούν τα βάσανά τους. Επίσης, η πρώτη μαζική κατανάλωση χασίς από τους Ευρωπαίους έγινε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο, ως προσπάθεια εκτόνωσης της δυσαρέσκειας των στρατιωτών που συμμετείχαν σ’ αυτή. Τέλος, οι Ισπανοί διέδωσαν την κόκα στη Νότια Αμερική για να υποτάξουν τους Ινδιάνους και οι Άγγλοι την διέδωσαν στην Κίνα για να πλήξουν το αντιαποικιακό κίνημα που εξαπλωνόταν.
Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο σήμερα, στον 21ο αιώνα όπου επικρατεί μια κατάσταση απελπιστική. Άλλοτε βέβαια, η χρήση των ναρκωτικών ενδημούσε στον υπόκοσμο. Ήταν το βίτσιο, το καταφύγιο των παράνομων, των “οut” και μάλιστα μιας κάποιας ηλικίας. Σήμερα όμως θερίζει και τον καλό κόσμο, τους “in” και ιδιαίτερα τους νέους, και λειτουργεί ως υποκατάστατο του ροκ, των πάρτι και του έρωτα.
Ας δούμε όμως ποιοι λόγοι οδηγούν τον νέο στα ναρκωτικά.
Ο συγγραφέας Μάριος Πλωρίτης μιλάει για ένα μήνυμα σ’ έναν τοίχο: Καλύτερα ένα φρικτό τέλος παρά μια φρίκη χωρίς τέλος.
Κι όλοι εμείς αναρωτιόμαστε “ποια φρίκη χωρίς τέλος”. Ίσως να εννοεί το σκληρό τέλος της ανθρωπότητας, την αδικία, την εγκληματικότητα, τον καθημερινό αφανισμό της φύσης και του ανθρώπου. Ίσως όμως να εννοεί και την αλλοτρίωση, την απομόνωση, το υπαρξιακό κενό που νοιώθει ο άνθρωπος μέσα στις μεγαλουπόλεις που σιγά-σιγά τον καταβροχθίζουν και το πρόσφατο οικονομικό αδιέξοδο.
Οι λόγοι που οδηγούν τους νέους στα ναρκωτικά είναι:
· Η μη σωστή διαπαιδαγώγηση του ατόμου, από τη μικρή του ηλικία
· Η χαλάρωση του οικογενειακού θεσμού
· Ο αλλοτριωτικός χαρακτήρας των ανθρώπινων σχέσεων στην εποχή μας
· Η αντίδραση του ατόμου με τα ναρκωτικά ενάντια στο κοινωνικό κατεστημένο
· Η περιέργεια των νέων
· Ο προσηλυτισμός από τους άλλους τοξικομανείς
Βέβαια πολλοί μπορεί να μην αντιλαμβάνονται τον άμεσο κίνδυνο της χρήσης των ναρκωτικών, η αλήθεια όμως είναι ότι τα ναρκωτικά επιφέρουν σοβαρές επιπτώσεις όχι μόνο στο ίδιο το άτομο αλλά και στην κοινωνία. Έτσι λοιπόν υπάρχουν υλικές, βιολογικές, συναισθηματικές – ψυχικές και κοινωνικές συνέπειες του προβλήματος αυτού.
Το πιο δύσκολο στην υπόθεση των ναρκωτικών είναι ο τρόπος που θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα αυτό. Πριν προτείνουμε μέτρα θα πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε πως είναι λάθος να εξισώνουμε τους εμπόρους με τους χρήστες και να ταυτίζουμε τους θήτες με τα θύματα.
Πρέπει λοιπόν να αντιληφθούμε πως η καταστολή δεν μειώνει, ούτε θεραπεύει τους χρήστες αλλά αντίθετα επιδεινώνει το πρόβλημα. Και να καταλάβουμε, επίσης, πως το ζήτημα των ναρκωτικών απαιτεί άμεση, καθολική στράτευση πολιτείας και πολιτών πριν απλωθεί σαν γάγγραινα και μολύνει όλον τον κοινωνικό ιστό. Ακόμα οι νέοι θα πρέπει να πιστέψουν πως είναι δικαιολογημένη η οργή τους για τον κόσμο της ασχήμιας και του κακού αλλά είναι ακατανόητη η παραίτησή τους. Γιατί, ενώ η οργή σπιρουνίζει για κατάλυση του κακού, η παραίτησή του αφήνει ελεύθερο το πεδίο και αφανίζει όχι μόνο το καλό αλλά και αυτούς τους ίδιους, όλους μας.
Όλα αυτά δεν λέγονται για να μείνουν θεωρητικά σχήματα και μεγαλόστομες διακηρύξεις. Είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις για να γίνουν τα ναρκωτικά από μάστιγα της κοινωνίας μας, περασμένος εφιάλτης. Κι όποιος δεν παραδέχεται τη ζωή και τους νόμους της και ζητάει γιατρειά έξω απ’ την πραγματικότητα, πουλάει την ψυχή του και χάνει τη χαρά της ζωής.
Γι’ αυτό λοιπόν όλοι μαζί, με μια ενιαία δύναμη, θα πρέπει να αντισταθούμε σ’ αυτή τη μάστιγα που απειλεί να γίνει ένας νέος τρόπος ζωής.
Να πούμε όχι σ’ αυτή την πρόκληση που, υποτίθεται, ότι θα μας μεταφέρει σ’ έναν άλλον κόσμο γεμάτο όνειρα, που όμως στην πραγματικότητα είναι ένας βούρκος που προσπαθεί να παρασύρει όποιον τον πλησιάσει.
ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ
ΝΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΚΑΡΑΝΙΚΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΣΧΟΛΙΚΩΝ
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ
Δ/ΝΣΗΣ Β/ΘΜΙΑΣ
ΕΚΠ/ΣΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.