Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

ΕΡΓΑΣΙΑ, ΣΠΥΡΙΔΟΠΟΥΛΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ Β2

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
(1911-1996)                  
                                             ΠΙΝΟΝΤΑΣ ΗΛΙΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ
Η ζωή του
      Ο Οδυσσέας  Ελύτης γεννήθηκε το 1911 στο Ηράκλειο  της Κρήτης . Φοίτησε στο ιδιωτικό σχολειό Δ. Μακρή και έπειτα στο Γ΄ Γυμνάσιο  Αρρένων . Η φυσιολατρία  του αναπτύχτηκε  από μικρή ηλικία  , όταν παρα8εριζε στην ιδιαίτερη  πατρίδα του , Μυτιλήνη , και αργότερα  στις Σπέτσες ,ενώ  από τα γυμνασιακά του χρόνια  άρχισε να ασχολείται με την ποίηση. Το 1930 γράφτηκε στη Νομική  σχολή  της Αθηνάς , αλλά η ποίηση τον κέρδιζε συνεχώς .Το 1940 δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή , Προσανατολισμοί . Όταν ξεσπάσει ο πόλεμος , κατατάσσεται στο στρατό και πολεμά  στο μέτωπο. Στη διάρκεια  της Κατοχής  γραφεί τα ποιήματα της δεύτερης συλλογής  του , Ήλιος ο πρώτος  (1943).Το 1948, εποχή του Εμφυλίου στην Ελλάδα (1946-1949), φεύγει στην Ευρώπη ,όπου γνωρίζεται  με τους πιο σπουδαίους λογοτέχνες της εποχής . Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1951 και αρχίζει  να δουλεύει  το έργο που τον έκανε παγκόσμια γνωστό , το Άξιον εστί , που δημοσιεύτηκε  το 1959 . Το 1969 , εποχή απριλιανής δικτατορίας στην Ελλάδα , ο Ελύτης  φεύγει και πάλι για την Ευρώπη , από όπου επιστρέφει το 1971. Έπειτα από διαφορές τιμητικές διακρίσεις στην Ελλάδα , έρχεται για τον ποιητή η παγκόσμια αναγνώριση με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας  , το 1979. Τελευταίο έργο του ποιητή ήταν η συλλογή Δυτικά της λύπης (1995). Πέθανε στην Αθήνα το Μάρτη του 1996.
Ο Ελύτης ανήκει στην ηγετική ομάδα της γενιάς του ’30, την οποία συγκρότησαν λογοτέχνες όπως οι Γ. Σεφέρης, Γ. Θεοτοκάς κ.ά. Η ομάδα αυτή επιχείρησε  την ανανέωση της ελληνικής λογοτεχνίας δίνοντας της ευρωπαϊκό προσανατολισμό .Στην ποίηση υιοθέτησαν τον ελεύθερο στίχο και την απλή γλώσσα και ύφος, ενώ διατήρησαν και τη σχέση με την παράδοση, ιδιαίτερα με την αρχαία κληρονομιά , το τραγούδι και το λαϊκό πολιτισμό.  Ο Ελύτης είναι γενικά από τους πιο σημαντικούς λυρικούς ποιητές του 20ού αιώνα.
Έργα του: Προσανατολισμοί (1940), Ο ήλιος  ο πρώτος (1943), Άσμα ηρωικό και πένθιμο για το χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας (1945).Η καλοσύνη στις λυκοποριές (1947), Άξιον εστί (1959),Έξι και μία τύψεις για τον ουρανό(1960).Το φυτόδεντρο και  η δέκατη τέταρτη ομορφιά (1971), Ο ήλιος ο ηλιάτορας (1971), Θάνατος και ανάστασις  του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (1971), Το μονόγραμμα (1972), Τα ρω του έρωτα (1972),Villa Natacha (1973), Ο φυλλομάντης (1973), Ετεροθαλή (1974), Μαρία Νεφέλη(1978),Τρία ποιήματα με <<σημαία ευκαιρίας>> (1982) , Ο μικρός ναυτίλος (1982),Ελεγεία της οξώπετρας (1991), Δυτικά της λύπης (1995).   
Έγραψε και μερικά πεζά και  μετάφρασε ξένα θεατρικά έργα.
ΕΙΚΟNOΓΡΑΦΙΑ
Στο ποίημα κυριαρχούν παραστατικές εικόνες από το φυσικό περιβάλλον και τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Οι περισσότερες είναι οπτικές και κινητικές. Περιβάλλει τη στενή σχέση  του ποιητή με τη φύση, βιώνει τη χαρά της ζωής , γεμίζει αισιοδοξία και δημιουργική διάθεση. Βιώνει τη σχέση του με τη φύση σωματικά αλλά και ψυχικά , με ενέργειες που του δίνουν τη δυνατότητα  να γευτεί όλα τα αγαθά που προσφέρει η φύση για τις βιολογικές ανάγκες και για τις ψυχικές απολαύσεις. Έτσι , περιηγείται και χαίρεται το ελληνικό τοπίο μέσα στον ήλιο, ζει έντονα τις απλές καθημερινές στιγμές και κινητοποιεί όλες τις αισθήσεις του: την όραση (εικόνες διάσπαρτες σε όλο το ποίημα), τη γεύση (Πίνω), την ακοή (ο ήχος από τις φυλλωσιές του ανέμου), την αφή  (χώνω το χέρι μου ) και την όσφρηση( οι λεμονιές).Η  ταύτισή  του με τη φύση του προσφέρει ψυχική ευεξία και αναζωογόνηση.
Υπάρχουν επίσης μεταφορικές εικόνες (Πίνοντας ήλιο κορινθιακό / Διαβάζοντας τα μάρμαρα) . Οι εικόνες που πλάθονται με τολμηρούς συνδυασμούς λέξεων είναι χαρακτηριστικό του υπερρεαλισμού ( Χώνω το χέρι μου στις φυλλωσιές του ανέμου / Οι λεμονιές αρδεύουνε τη γύρη της καλοκαιριάς / Τα πράσινα πουλιά σκίζουν τα όνειρά μου ).
ΑΝΑΛΥΣΗ – ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ 
Ο χώρος όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα είναι η καλοκαιρινή φύση. Ήλιος, θάλασσα , αμπέλια, λεμονιές, αρχαία μάρμαρα συνθέτουν το ελληνικό τοπίο του καλοκαιριού. Ο χρόνος των γεγονότων είναι το παρόν .Όπως δηλώνουν τα ρήματα που είναι σε χρόνο ενεστώτα, όλα συμβαίνουν στο «τώρα» και ο ποιητής εμφανίζεται  να χαίρεται ανέμελα τη ζωή του στην καλοκαιρινή φύση. Στην πραγματικότητα όμως όλα αυτά είναι βιώματα του παρελθόντος. Ο πραγματικός χρόνος είναι αυτός του πολέμου και της κατοχής , τον οποίο ο ποιητής  πετυχαίνει να εξαφανίσει με τη φαντασία του και έτσι ξαναπλάθει τον κόσμο από την αρχή , στα μέτρα της καρδιάς του.
Η γλώσσα του ποιήματος είναι η απλή δημοτική .Στο λεξιλόγιο κυριαρχούν τα ρήματα , οι μετοχές και τα ουσιαστικά, που δίνουν κίνηση και ζωντάνια, ενώ τα επίθετα είναι ελάχιστα. Το ύφος απλό και ζωηρό. Το ποίημα είναι γραμμένο σε ελεύθερο  στίχο , χωρίς συγκεκριμένο μέτρο και αριθμό συλλαβών σε κάθε στίχο. Δεν υπάρχει ομοιοκαταληξία  με εξαίρεση ελάχιστους στίχους που μοιάζουν να ομοιοκαταληκτούν ( καλοκαιριάς- καρδιάς) .
O ποιητής τριγυρίζει στις εξοχές και στις παραλίες απολαμβάνοντας τον ήλιο και τις μικρές χαρές στη φύση. Χορταίνοντας από ομορφιά , γεύσεις και κίνηση νιώθει να πλημμυρίζει από αισθήματα πληρότητας και δύναμης καθώς η φαντασία του έχει ξαναπλάσει τον κόσμο όμορφο , σύμφωνα με τους πόθους και τα όνειρά του. Δείχνει  τη στενή σχέση που έχει με τη φύση .

                                                                                             Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ ΣΠΥΡΙΔΟΠΟΥΛΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.